Een echte voorjaarsbode in vele grazige gebieden op de zwaardere gronden met vaak een weelde van ijle bloei die tot pakkende volksnamen heeft geleid. De Schermbloemenfamilie omvat meer van die overdadige bloeiers. Maar deze is de eerste!
Bloei
Juist de meimaand en ook begin juni worden door dit geurig kruid overdadig gesierd. De eerste bloei kan al in maart optreden.
Leefplek
Vooral in voedselrijke zomen onder bomenrijen langs wegen en op dijken. Maar ook elders in bermen en langs kanalen. Ook in getijdegebieden in de aanspoelingszone.
Areaal
Europa behalve het verre noorden. N. Azië en N. Afrika.
Naam
Stukken, afgesneden van de stengel tussen twee knopen, leveren een fluitje op. Er is nauwe verwantschap met Kervelsoorten (geslachtsnaam “Anthriscus”). Dan is het Fluitenkruid dus “wilde kervel” oftewel “woudkervel”. Zo is er “sylvestris” bijgekomen om als “uit het woud” en soortnaam te dienen. En dan “Anthriscus” dat mogelijk afstamt van het Griekse “antherikos” dat “halm” of “stengel” betekent en hier dus speciaal “holle stengel”.
Kenmerk
De plant met de kruidige geur komt in de lente vanuit een penwortel met overwinterende bodem bedekkende bladen snel omhoog. De vroege bladrozetten houden de groei van grassen tegen. De planten groeien bossig op. De bladeren zijn drievoudig geveerd. Forse holle, iets harige en gegroefde stengels dragen schermen van 8-15 stralige gesteelde schermpjes met onder elk 5 omwindselblaadjes.
De witte bloemen vormen een kant-achtige deken: “Hollandse Kant” of “Queen Anne’s lace”. De kroonblaadjes zijn op de top ingesneden en de randbloemen in de schermpjes zijn iets stralend. De kleine witte 5-tallige bloemen laten een rechtop staande langwerpige vrucht achter met een kleine snavel. Bij rijpheid wordt de vrucht bruinzwart.
Het Fluitenkruid is niet giftig i.t.t. de zwaar vergiftige verwanten zoals de Gevlekte Scheerling, Waterscheerling en Dolle Kervel.
Voor een lijst van alle tot nu toe verschenen plantbeschrijvingen:
Overzicht Nederlandse namen
Overzicht wetenschappelijke namen