De Morgenster, vroeger Boksbaard genaamd, wordt tot de composieten gerekend.
Bloei
Vanaf mei kan de op de zandgronden vrij zeldzame Morgenster in bloei zijn.
Leefplek
Grazige groeiplaatsen van de ouderwetse bloemrijke weide, dijk en berm. Ook op ruderale en stenige terreinen.
Areaal
Europa vooral in het Middellandse Zeegebied voor veel soorten. De Gele Morgenster is echter juist meer in N. en M. Europa en W. Azië te vinden.
Naam
De naam “Morgenster” is heel toepasselijk. De bloemen gaan alleen open bij zonneschijn en sluiten omstreeks het middaguur. Naast de “Gele” Morgenster is er ook een uit Z. Europa afkomstige “Paarse” (Tragopogon porrifolius) en ook nog een “Oosterse” (Tragopogon orientalis) vorm. Er zijn nog meer soorten en ondersoorten en bastaarden.
De oude naam “Boksbaard” is in overeenstemming met de wetenschappelijke “Tragopogon” die gevormd is uit een verlatijnsing van het Griekse “tragos” voor “bok” en “pogon” voor “baard”. Reden voor deze naamvorming kan de eigenschap van de plant zijn om na de bloei de omwindselbladeren gekruld naar beneden te laten hangen (als de sik van een bok).
Kenmerk
De slanke vrij hoge plant heeft lintvormig blad, enigszins stengelomvattend aan de meestal alleenstaande stengels. De slanke knoppen aan de verdikte top van de vaak vertakte stengel lopen spits toe waarbij het omwindsel de bloempjes geheel omsluit. Net als bij de Paardenbloem zijn er enkel lintbloempjes die aan de rand extra groot stralen. De omwindselbladen steken stervormig stralend tussen de lintbloemen uit. De helmknopjes zijn wat zwart gepunt.
Er wordt een forse pluizenbol gevormd. Op de bloembodem staan lange ovale nootjes die aan een gesteeld pluis door de wind verspreid worden. Er zijn geen stroschubben. De haarkroon is vedervormig.
De planten zijn soms éénjarig maar meestal twee- of meerjarig in de vorm van een rozet en bevatten flink wat melksap.
Voor een lijst van alle tot nu toe verschenen plantbeschrijvingen:
Overzicht Nederlandse namen
Overzicht wetenschappelijke namen