Bij de Kruisbloemenfamilie wordt ook het middelhoge tweejarige Barbarakruid gerekend.
Bloei
Eind april kan het geel bloeiend kruid al opvallen. De bloei kan tot in juni doorgaan.
Leefplek
Het Gewoon Barbarakruid komt voor op vochtige voedselrijke open of omgewerkte plaatsen van gras- en bouwland. Voorts langs wegen, paden en sloten terwijl het Stijf Barbarakruid voor nattere plekken geschikt is zoals in griendbossen en langs rivieren en beken.
Areaal
Gematigd Noordelijk Halfrond.
Naam
In de Middeleeuwen was het Barbarakruid al aan de H. Barbara gewijd wegens geneeskrachtige werking en gebruik als tuinkruid ter vervanging van Tuinkers en Waterkers als bron voor vitamine C (scheurbuik).
De “Gewone” vorm is als “vulgaris” duidelijk “die voor het volk”. Bij het “Stijf” Barbarakruid staan de hauwen “stricta” (=”samengetrokken”) tegen de stengel aangedrukt.
Kenmerk
De gele bloemen van beide soorten staan op de top van een uitgroeiende tros. Ze zijn vrij klein (5-8 mm) bij het Gewone Barbarakruid en nog iets fletser en kleiner bij het Stijf Barbarakruid. De 4 kroon- en kelkbladen en 6 meeldraden horen bij de Kruisbloemen. De kort gesteelde hauwvruchten evenzeer. Die zijn ca 2 cm lang en staan bij het Gewone kruid wat af. Ze zijn vierkantig en hebben een middennaad op de kleppen.
Het tweejarig kruid kan tot 80 cm hoog worden maar blijft vaak lager. De geribde stengels zijn onderaan al vertakt. De bovenste meestal stengelomvattende en geoorde bladeren zijn wat getand. De onderste liervormige bladen hebben een grote afgeronde eindlob en daaronder een aantal slippen. Bij het Stijf kruid is die eindslip nog wat langer en wat spitser gevormd.
Er is ook nog een Bitter Barbarakruid dat kleiner is en ook zelfs bovenaan diep ingesneden bladeren heeft. De groeiplaatsen zijn dezelfde als van de Gewone vorm.
Voor een lijst van alle tot nu toe verschenen plantbeschrijvingen:
Overzicht Nederlandse namen
Overzicht wetenschappelijke namen