Het Pluimgipskruid geslacht hoort bij de Anjerfamilie. Deze Bruidssluier is niet dezelfde als de Chinese Bruidssluier. Er zijn diverse grotere kweekvormen voor het vrij zeldzame kleine gipskruid.
Bloei
De bloei van beide Gypsophila soorten vindt in de zomer plaats waarbij het Gipskruid het eerst begint en het langer voortzet.
Leefplek
Op zandige bodems en stenige groeiplekken voelt de Bruidssluier zich goed thuis. Het Gipskruid houdt van vochtige bosbodems en grazige plaatsen. Kleiputten en poelen. Komt maar weinig voor.
Areaal
Z.O. en M. Europa en W. Azië. In tuinen gekweekte Bruidssluier is vandaar verwilderd. Veel gebruikt wordt de gedroogde bruidssluier in bloemboeketten.
Naam
De naam “Gypsophila” betekent in het Grieks zoveel als “Gips, Kalk minnend” hetgeen toch maar weinig overeenstemt met de groei voorliefde van “Gipskruid”. De toevoeging “muralis”, dat naar de muur als groeiplek verwijst, past er wel goed bij.
Daar komt dan nog voor de Bruidssluier de soortaanduiding “paniculata” bij, hetgeen “pluimachtig” betekent en afstamt van het Latijn: “panicum” waarmee een “rietpluim” werd aangeduid. In dit geval heeft het dus betrekking op de losse vertakte bloeiwijze.
Kenmerk
Het Gipskruid is een onopvallende eenjarige die laag bij de grond blijft. De vertakte grijsgroene stengels dragen lijnvormige blaadjes. De Bruidssluier daarentegen is hoog, overblijvend met een wortelstok en lichtgroen van kleur met tegenover staande, lancetvormige, spitse blaadjes. De bossige houtige sterk vertakte bloeistengels van deze Pluimdragers hebben kleine vijftallige bloemen, wit of roze van kleur. De kelk met 5 punten is buisvormig vergroeid en vertoont 5 vliezige nerven op de naden. De kroonblaadjes hebben een lichte inkeping op de top. Er zijn 10 meeldraden en 2 stempels. Er is een kleine doosvrucht die openspringt.
Voor een lijst van alle tot nu toe verschenen plantbeschrijvingen:
Overzicht Nederlandse namen
Overzicht wetenschappelijke namen