Klimop behoort tot de slechts kleine Klimopfamilie (Araliaceae) die nauw verwant is aan de Schermbloemenfamilie.
Altijdgroen klimmend houtgewas, dat zich met luchtwortels vasthecht aan boom en muur. Voedt zich niet door middel van die hechtwortels. Klimop kan ook goed over de grond voortkruipen. Er zijn veel kweekvormen.

Bloei

September – november. De dofzwarte harshoudende besvruchten zijn pas in de volgende lente rijp. Ze zijn voor de mens giftig doordat ze saponine bevatten. Ze veroorzaken diarrhee.

Leefplek

Algemeen in vrijwel geheel Nederland inheems behalve in het Waddengebied en in de veen- en kleigebieden. Vooral in bossen en parken op goed ontwikkelde mineraalrijke bodems. Schaduw en kalkrijkdom zoals in hellingbossen zijn gunstig.

Areaal

W., M. en Z. Europa. Circa 9000 jaar geleden na de laatste IJstijd samen met de iep en de zomereik in onze streken verschenen.

Naam

“Klimmen” schijnt verwant te zijn aan “kleven” en “klimop” is dus de plant, die “zich vasthechtend omhoog werkt”.
Ook de wetenschappelijke naam “Hedera helix” heeft het over de groeiwijze van de plant. Het Latijnse “Hedera” is verwant aan “prehendere” (in het Frans “prendre” = “pakken”) en is dus letterlijk “grijpplant”. Het Grieks/Latijnse “helix” betekent “gewonden, gekronkeld” en komt ook voor in de vorm-benaming van het slakkenhuis.

Kenmerk

De houtige stengels kunnen zelfs tot 30 m lang worden. Oudere planten (8-10 jaar) hebben naar het licht gerichte afstaande zijtakken, die bolle bloemschermen vormen vol geelgroene stervormige vijftallige bloemen. De meeldraden rijpen om kruisbestuiving te bevorderen vóór de stamper, die van een nectar leverend stijlkussen is voorzien. Bijen en zweefvliegen komen daar graag op af voor hun zo nodige herfstvoeding. Het half-onderstandige vruchtbeginsel is vijfhokkig en draagt blijvende kelktandjes. Lijsters, duiven en spreeuwen eten de rijpe vruchten graag.
Het welbekende verspreid staande hartvormige leerachtige klimopblad met zijn vijf lobben is matig vorstgevoelig. De vrij lange bladsteel heeft een schedeachtige voet. De bladeren van de bloemtakken zijn duidelijk anders van vorm: meer ruitvormig en toegespitst maar wel handnervig zonder lobben. Het glanzend donkergroene klimopblad verspreidt een typische weeïge harsige geur. Er is allergie mogelijk voor klimop.

Voor een lijst van alle tot nu toe verschenen plantbeschrijvingen:
Overzicht Nederlandse namen
Overzicht wetenschappelijke namen