De Kuifhyacint is een bolgewas dat tot de Leliefamilie gerekend werd maar nu in de Aspergefamilie is opgenomen.

Bloei

De bloei van deze hyacint vindt in mei-juni plaats en daarmee later dan van vele andere bolgewassen.

Leefplek

Op droge zandige en lössbodems kan dit bolgewas het goed uithouden. In akkerranden en ruige bermen, als zoomplant bij duinbosranden. Ook als kweekproduct aangeplant in tuinen (Keukenhof) of verwilderd.

Areaal

Europa bij de Middellandse Zee en tot in Z. Nederland en op Texel.

Naam

De “Kuif” wordt veroorzaakt door een toef steriele paarse of witte bloemen op de top van de bloemstengel. Met “comosus” wordt diezelfde “gekuifde” top aangeduid. De naam “Hyacint” is ontleend aan de mythologische stervende Hyacinth uit wiens bloed de echte hyacinth voortkwam.
De naam “Muscari” is wat vreemd omdat hiermee zoiets als “Vliegen” worden aangeduid. Een andere mogelijke herkomst is de geurstof “muscus” vanwege de geur die de plant verspreidt.

Kenmerk

Deze zeldzame middelhoge plant beschikt over een stevige 2,5 cm bol met reservevoedsel en vocht en kan zo droogte van een zand- of lössbodem goed doorstaan. Er worden enkele (3-5) lijnvormige en gootvormige bladeren gevormd. Deze omsluiten een rolronde bloemstengel. Hieraan zitten in een langgerekte losse tros twee soorten bloemen: paars/bruine fertiele onderaan verspreid en aan steeltjes afstaand en blauw/paarse steriele bijeen in een kuif op de top.
De onderste kruikvormige bloemen zijn rood-blauw-roomwit van kleur. Aanvankelijk liggen ze tegen de bloemsteel aan. Bij de bloei gaan ze opzij afstaan en ontkleuren. Ze bestaan uit een bloemdek met daarbinnen meeldraden, stamper en vruchtbeginsel. Aan de geopende rand zitten 5 kleine omgeslagen witte slippen. Er wordt een driekantige doosvrucht gevormd. De bovenste peervormige kuifbloemen op lange stengel zijn paars-bruin en gaan niet open.

Voor een lijst van alle tot nu toe verschenen plantbeschrijvingen:
Overzicht Nederlandse namen
Overzicht wetenschappelijke namen