Perzikkruid hoort bij de Duizendknoopfamilie net als de verschillende soorten Duizendknoop.
Bloei
Vanaf juni zijn de roze of bijna witte bloeiaren te zien.
Leefplek
Omgewerkte grond is geliefd bij het Perzikkruid. In tuinen en plantsoenen, op bermen, langs sloten en poelen en op ruderale plekken met voldoende voedsel en vocht.
De Knopige Duizendknoop houdt van rivieren met moerasgrond en veengebieden.
De Viltige Duizendknoop is een liefhebber van drogere grond zoals hakvruchtakkers.
Areaal
Geheel Europa en Azië. Kosmopoliet geworden.
Naam
Het blad “als van een perzik”-boom heeft in Perzikkruid en “persicaria” de oudere benaming opgeleverd. De vaak aanwezige vlek op dat blad zorgde voor het nieuwe “maculosa” ofwel “gevlekt”. De vele knopen in de stengels en de korte tussenstukken vormen het hoofdkenmerk van de “Knopige Duizendknoop”. De toevoeging “lapathifolium” komt doordat het “blad als van zuring” is (“lapathon” was Grieks voor zuring en het Latijnse “folium” betekent “blad”).
Kenmerk
Het langwerpige lancetvormige blad van het Perzikkruid draagt vaak een bruine vlek (volgens de overlevering het bloed van Christus). Het gepunte blad heeft maar een korte steel. De rand is iets gegolfd. De lage tot middelhoge dikwijls vertakte stengels bevatten knopen met vliezige getande kokertjes. De éénjarige plant heeft wel liggende maar meest opstijgende stengels.
De schijnaren zijn rolrond en bestaan uit talrijke 3 of 5 tallige bloemdek bloempjes die een bovenstandig vruchtje met één nootje omvatten.
De andere twee vormen zijn zeer nauw aan elkaar verwant (gelijke naam). De Beklierde duizendknoop is grover en heeft veel klieren aan de onderzijde van de bovenste bladeren.
De Viltige duizendknoop heeft eerst witte (“pallidum”) dikkere schijnaren die na de vruchtzetting groen worden.
Voor een lijst van alle tot nu toe verschenen plantbeschrijvingen:
Overzicht Nederlandse namen
Overzicht wetenschappelijke namen