Temidden van diverse naaste verwanten is ook Schermhavikskruid lid van de Composietenfamilie. Het hoort wel onder de groep leden Hieracium die geen uitlopers vertonen i.t.t. de groep Pilosella (bijv. Muizenoor) die dat wel doen.
Bloei
In juli komen de “schermen” met hun vrij grote goudgele bloemhoofdjes langzaam tot bloei. Havikskruiden zijn echte nazomer bloeiers.
Leefplek
Op zandige kalkarme droge grond van bos, heide en bermen voelt deze fraaie composiet zich thuis. Ook in de duinen maar dan is het wel een speciale variant.
Areaal
De koude en gematigde zone van het Noordelijk Halfrond.
Naam
Het “Schermhavikskruid” heeft geen echt scherm maar wel een afgevlakte wijde tros met bloemen. Het “umbellatum” geeft deze zelfde bloeiwijze weer als “met een scherm”.
Het Griekse “Hierax” en ons “Havik” geven beide aan dat het plantensap eertijds gebruikt werd in een oogzalf om de duisternis van de ogen te verdrijven en het scherpe zicht van de havik te verwerven.
Kenmerk
Bij deze middelhoge composiet is er wel een wortelstok maar geen wortelrozet. Wel zijn er aan de wat rode stengels lange smalle bladeren met soms enkele niet stekelige tanden aan de bladrand. Ze zijn donkergroen en net als de hele plant zacht behaard.
De omwindselbladeren rond het bloemhoofdje (2-3 cm) zijn donkergroen en omvatten enkel heldergele lintbloemen. Het vruchtpluis is vuilwit en bros en zit zonder steel op het gesnavelde nootje.
Er zijn diverse naaste varianten zoals Bos-, Stijf- en Muurhavikskruid. Ze bevatten alle melksap. De variaties zijn vooral in de bladvorm te vinden.
Voor een lijst van alle tot nu toe verschenen plantbeschrijvingen:
Overzicht Nederlandse namen
Overzicht wetenschappelijke namen