De (Wilde) Akelei behoort tot de Ranonkelfamilie. De meeste exemplaren zijn echter Verwilderde.
Bloei
De opvallende diepblauwe bloemen sieren de plant in de voorzomer. Kweekvormen hebben ook anders gekleurde bloemen zoals rose en witte.
Leefplek
Op diverse bodems voelt de Verwilderde akelei zich wel thuis mits er voldoende vocht, zon en schaduw is. Als gevolg van bemesting is de Wilde akelei teruggedrongen tot Z. Limburgse krijthellingen en zoomvegetaties.
Areaal
Voornamelijk in het oosten van ons land en Z. Limburg. Oorspronkelijk door geheel Europa behalve het westen. Vanaf de Middeleeuwen al in tuinen gekweekt en van daaruit verwilderd. Ook als stinzenplant op open plekken in bos en in de binnenduinen verspreid. Dan vaak paarsbruin van kleur.
Naam
De naam “Aquilegia” is ontstaan uit het Latijnse “Aquilegus” dat “Wateraantrekkend” betekent. Ons “Akelei” is daar een verbastering van.
Daarbij komt nog “vulgaris” voor de “gewone, het volk bekende”.
De vorm van de omhoog stekende en omgekrulde bloemdelen deed de Engelse benaming “Columbine” (=duif) ontstaan.
Kenmerk
De overblijvende pollen leveren flinke rechtopstaande stengels (tot 60 cm) op. De dofgroene bladeren zijn drietallig verdeeld en hebben weer drie insnijdingen. Ze staan op een lange steel en vormen een overwinterende rozet. Bladeren aan de stengels zijn smal en drielobbig en meest als steunblad bij vertakkingen groeiend.
Aan de vertakte stengels hangen de opvallende blauwe vijftallige bloemend knikkend. Deze bloemen hebben een eigenaardige vorm dankzij de vergroeiing van 5 blauwe kelkbladen met 5 blauwe kroonbladen. Die kroonbladen zijn buisvormig vergroeid en eindigen in een gekrulde omhoogstaande spoor met nectar. De vele meeldraden steken net niet uit. Er worden met de hulp van lange hommeltongen 5 kokervruchten gevormd.
Voor een lijst van alle tot nu toe verschenen plantbeschrijvingen:
Overzicht Nederlandse namen
Overzicht wetenschappelijke namen